διαπιστεύομαι

(Α διαπιστεύω)

νεοελλ.

1. διορίζομαι ως διπλωματικός εκπρόσωπος σε ξένη χώρα

2. (μτχ. παθ. παρακμ.) διαπεπιστευμένος, -η, -ο

αυτός ο οποίος έχει ανατεθεί από το κράτος ή την υπηρεσία σε αρμόδιο υπάλληλο

3. το αρσ. ως ουσ. ο διπλωματικός εκπρόσωπος κράτους ο οποίος έχει διοριστεί σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και τις διακρατικές σχέσεις σε ξένη χώρα

φρ. «εκμετάλλευση διαπεπιστευμένων» — η εκμετάλλευση από υπάλληλο για προσωπικό όφελος χρημάτων ή πραγμάτων, τών οποίων έχει αναλάβει τη φύλαξη ή διαχείριση

αρχ.

1. εμπιστεύομαι κάτι σε κάποιον

2. έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.